Nikelin Tarihçesi

Nikel cevherleri kolayca gümüş cevherleriyle karıştırılır, çünkü bu metalin anlaşılması ve kullanımı nispeten yakın zamanlara dayanır. Bununla birlikte, istemeden nikel kullanımı eskidir ve MÖ 3500'e kadar geriye doğru izlenebilir. Şu anda Suriye'den olan bronzların% 2 kadar nikel içerdiği görülmüştür. Bazı eski Çin elyazmaları, "beyaz bakır" ın ( baitong olarak bilinen cupronickel ) 1700-1400 yılları arasında orada kullanıldığını ortaya koyuyor . Bu Paktong beyaz bakır, 17. yüzyılın başlarında İngiltere'ye ihraç edildi, ancak bu alaşımın nikel içeriği 1822 yılına kadar keşfedilmedi. Nikel-bakır alaşımlı paralar Bactrian kralları Agathocles, Euthydemus II ve Pantaleon tarafından 2. Yüzyılda basıldı BCE, muhtemelen Çin cupronickeli dışında.

Ortaçağ Almanya'sında, Erzgebirge'de (Ore Mountains) bakır cevheri andıran kırmızı bir mineral bulundu. Bununla birlikte, madenciler ondan herhangi bir bakır çıkaramadıklarında, bakırı beslemek için yaramaz bir Alman mitolojisi olan Nikel'i ( Eski Nick'e benzer) suçladılar. Bu cevheri Alman Kupfer'den bakır cevheri Kupfernickel olarak adlandırdılar. Bu cevher artık nikel, nikel arsenit olarak bilinir. 1751'de Baron Axel Fredrik Cronstedt, İsveç'in Los kasabasındaki bir kobalt madeninde kupfernickel'den bakır çıkarmaya çalıştı ve bunun yerine isminin adını veren ruhun adını verdi, nikel. Modern Almanca'da, Kupfernickel veya Kupfer-Nickel, alaşım cupronickel'i belirler.

Başlangıçta, nikel için tek kaynak nadir Kupfernickel oldu. 1824'den başlayarak, kobalt planın bir yan ürünü olarak nikel elde edildi. İlk büyük ölçekli nikel eritme işlemi, Norveç'te 1848'de nikel bakımından zengin pirititten başlamıştır. 1889’da çelik üretimine nikelin girmesi, nikel talebini ve 1865’te keşfedilen Yeni Kaledonya’nın nikel yataklarını, 1875-1915 yılları arasında dünyanın arzının çoğunu sağladı. Sudbury Basin, Kanada’daki büyük yatakların keşfi 1883’te 1920’de Rusya’nın Norilsk-Talnakh’ında, 1924’de Güney Afrika’nın Merensky Resifi’nde büyük çapta nikel üretimi mümkün oldu.